మూసిన కన్ను తెరవకపోయినా,

తెరిచిన కన్ను మూయకపోయినా,

శ్వాస తీసుకుని వదలకపోయినా,

వదిలిన శ్వాస తీయకపోయినా,

ఈ లోకంలో ఈ జన్మకు అదే చివరి చూపు.

మనం ఎవ్వరం అయినా సరే మనల్ని ఈ ప్రపంచం నిర్థాక్ష్యిణ్యంగా మరచిపోయేలా చేస్తుంది కాలం.

విరోధులు స్నేహితులైనా, పశ్చాతాపపడినా, 
మనసు మార్చుకున్నా మరల కనిపించం.

ఫెయిర్‌ అండ్‌ లవ్‌లీలు, సున్నిపిండితో నున్నగా తీర్చిదిద్దిన
 ఈ దేహాన్ని నిప్పుల కొలిమిలో కాల్చక తప్పదు లేదా భూమి లో కలిసి పోక తప్ప దు

ఈ క్షణం మాత్రమే నీది,

మరుక్షణం ఏవరిదో?

ఏమవుతుందో ఎవరికి తెలుసు?

ఈ ప్రపంచాన్ని భస్మీ పటలం చేసే అణ్వాయుథాలు నీవద్ద ఉన్నా
 నీ ఊపిరి ఎప్పుడు ఆగుతుందో పరమాత్మకి తప్ప ఎవరికీ తెలియదు..

ఈ ప్రపంచాన్ని శాసించేంత గొప్పవారైనా, 
సంపన్నులైనా బలవంతులైనా

అవయవక్షీణం - ఆయుఃక్షీణంను తప్పించుకోజాలరు.

ఈ సృష్టిలో మనము మొదలు కాదు. 
చివర కాదు.

ఈ దేహంలో మనం అద్దెకు ఉండటానికి వచ్చాము. 

అద్దె ఇంటిని విడిచివెళ్లేటప్పుడు మన సామాన్లు మనం తీసుకువెళ్లినట్టు మనం చేసిన కర్మలను మనతో మోసుకువెళ్లక తప్పదు..

చెట్టుకి, పుట్టకి, రాయికి, రప్పకి ఉన్న ఆయుర్థాయం మనకి లేదు.

ఈ భూమ్మీద కాలమనే వాహనంలో ఒక చోట ఎక్కి మరో చోట దిగిపోతాం.

మనం సహప్రయాణికులం మాత్రమే.
కుటుంబం, స్నేహాలు, శత్రుత్వాలు అన్నీ భ్రమ, మాయ.

అందుకే మనుషుల్లా జీవిద్దాం.

మనిషి ఎలా జీవించాలో చెప్పిన రామాయణ, భారత, భాగవతాదులను, ఖురాన్, బైబిల్ ల ను.. 

ఎవరి కి నచ్చిన విధంగా ఈ జీవితం ముగిసేలోపు తెలుసుకుందాం. అందులోని సంశయాలను తీర్చుకుందాం.

ఈ సందేశం 
చాలా నిరుత్సాముగా 
వైరాగ్యం గా 
అతి గా 
అనిపించవచ్చు 
కానీ ఈ సందేశం గూడార్ధం ఏమిటి అంటే...

"మన కర్తవ్యాన్ని పాటిస్తూ,

కుటుంబం ను బాగా చూసుకుంటూ

అవకాశం ఉంటె 

ఇతరులకు సహాయం చేస్తూ...

ఎవరికైనా సహాయం చేయకపోయినా హాని చేయకుండా... "

ఉన్నన్ని రోజులు జీవితాన్ని ఆస్వాదిస్తూ 

మరియు ఎంజాయ్ చేస్తూ ఉండమని కోరుతున్నాను...

  
- శుభం భూయాత్ . . .